Hoşlandığın adamı gördüğünde içinde kıpırdayan o şeyin duygusunu çok özledim. O nefesin kesilme anını, kalbinin sınırlarını zorlayıp ağzından çıkmaya çalışması olayını, acaba nasıl görünüyorum merakını, gülümsesem mi yoksa görmemezlikten mi gelsem kararsızlığını, her şeyiyle o duyguları köpek gibi özledim.
Birinin elini tutmayalı o kadar uzun zaman oldu ki, yada birilerine kendini sıfırdan başlayarak anlatmayı. Ben resmen kendimi anlatmayı özledim, kendimi ifade edebilmeyi özledim, her gün aynı insanlarla her gün aynı ortamlarda çekilmemeye başladı. Bir de etrafımda çok boş insan var. Özellikle erkekler, üzerimde bir ilgi alaka var bunların farkındayım, bazen kararlaştırmış gibi iltifatlara boğdukları günlerde oluyo ki bu hiç hoşuma gitmiyo. Bilmiyorum bir şeyler eksik. Aşkı arayan bi insanın bu kadar seçici olması ne kadar doğru onu da bilmiyorum ya.Ama şu var, öyle bir şey olmalı ki, ben dur diyememeliyim, olmaz hayır aman öf pöf edememeliyim. Yani o şey öyle olmalı ki benim kararlarımın ve isteklerimin çok dışında ilerlemeli. Göz açıp kapayıncaya kadar o duygulara teslim olmalıyım.
Zaten ben ilk görüşte aşka inanırım. Öyle sonradan aşık olan tiplere de acayip şaşırmışımdır. Bi insandan etkilendiysen o olmalıdır zaten, olmuyosada çekicek çilem varmış deyip başka denizlere yelken açarım. Ama şu var bazılarında,
"nasıl tanıştınız?"
"yaa biz arkadaştık"
"eeee"
"işte bi gün birbirimizden etkilenmeye başladık"
"nasıl tanıştınız?"
"ya zaten aynı ortamdaydık"
"eeee"
"bi gün dikkatimi çekti öylee işte"
Bana hiç böyle bi durum olmadı. Benim dikkatimi çekicek insanlar bellidir, ben onları aynı ortamda 500 km öteden görürüm yani, sonradan dikkat çekme olayı olmaz. Arkadaştan aşk olayıda çok mide bulandırıcı geliyo. Her bokunu biliyo çocuk sonra birden sevgili oluyosun, düşünsene yediğin bütün bokları bilen bi sevgili, yalan söyleyemiyosun, eski sevgililerine söylediğin yalanları da biliyolar falan.
Ya işte üzerimde Alaini görememenin vermiş olduğu burukluk ve bununla beraber gelen duygusallık var. Alaini neden göremediğimi sorarsanız ara tatildeyiz, 1 hafta kaldı onu görmeye. Umarım okulda olur. Okuldan ayrılma kararı vardı ama umarım o bu dönem olmaz. Bari 1 dönem daha göreyim, sonra bi daha nerden görücem, aynı ortamlarda bulunma olasılığımız sıfır.
Geçen gün kendi yaşıtlarımla takılma fikrini kafama koydum, tam onun üzerine bi erkek arkadaşım bi yerlerde bişeyler içme teklifinde bulundu. Düşünmeden kabul ettim, buluşma anına kadar her şey çok normaldi. Hiç heyecan yok hazırlanma yok, 1 saat kala kalktım hazırlandım, tam kapıdan çıkıcam bi mide bulantısı aldı, duramıyorum ama öyle böyle değil.
Sanırım başkasıyla olabilme fikrine kendimi alıştırmam lazım, tüm görüşme boyunca başka şeyler düşünüp, cafede çalan müzikle ilgilendim çünkü. Kendimi bu konulara çok kapatmışım.
Neden böyle olduğunu bilmiyorum ama ben aşk istiyorum.
Yada ölüm.
